Nasze przedszkola i szkoły opierają się o katolicki system wartości, a w naszej codziennej pracy sięgamy do źródeł antropologii chrześcijańskiej. Jest więc rzeczą naturalną, że katolik czuje się u nas swobodnie. Są z nami również rodziny niekatolickie, które dołączają do nas i współpracują na podstawie tych samych wartości wychowawczych. Nie, nie trzeba więc być katolikiem, by być w naszym przedszkolu czy szkole. Ale musimy być pewni tego, że idziemy w tym samym kierunku na płaszczyźnie wychowawczej i zgadzamy się w wizji szczęścia młodego człowieka.

Tak, jeśli mają na to ochotę! 🙂 Grupy przedszkolne nie są zróżnicowane na dziewczynki i chłopców. W tym wieku nie ma jeszcze takiej potrzeby, nie ma to znaczenia dla przedszkolaków. Nasze obserwacje potwierdzają jednak, że w najstarszej grupie przedszkolnej coraz częściej tworzą się w zabawie grupy jednorodne – dziewczynki coraz częściej wybierają własne towarzystwo, chłopcy również coraz częściej spędzają czas w swoim gronie. Ten naturalny podział pozwala nam w szkołach na wprowadzanie personalizacji w nauczaniu – edukacji w głębokim szacunku dla każdej osoby.

Nie ma takiego obowiązku, natomiast kształcenie i wychowanie dzieci w naszych placówkach odbywa się w duchu chrześcijańskich wartości.  Przecież 10 Przykazań Bożych to katalog wskazówek jak być dobrym człowiekiem, szanować innych ludzi i żyć dobrze. W naszych Szkołach są natomiast kaplice i dzieci mogą się modlić w czasie, w którym chcą. Uczniowie uczestniczą w mszach świętych przy okazji ważnych świąt religijnych i wydarzeń związanych z kalendarzem szkolnym, np. na rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego.

Nasz model edukacyjny opiera się na wychowaniu całościowym. Obejmuje więc rozum, wolę, emocje, ciało i ducha. Edukacja jest dla nas bardzo ważna i osiągamy w niej sukcesy (można o tym przeczytać poniżej). Ale wychowanie młodego człowieka jest jeszcze ważniejsze, bo to fundament rozwoju dziecka. Dlatego stawiamy również na wolność i odpowiedzialność osobistą, dobrze wykonaną pracę, ducha służby, miłość, prawdę, serdeczność i spójność postaw. Pamiętajmy, że pierwszym wychowawcą dziecka jest rodzic. Szkoła ma pogłębić wartości, które dziecko wynosi z domu, i rozwinąć jego zdolności.

Staramy się, aby chłopców uczyli mężczyźni, a dziewczęta miały zajęcia z kobietami. Nie wykluczamy jednak płci przeciwnej wśród pedagogów. Przede wszystkim zależy nam, aby w kadrze znajdowały się mądre osoby, które przekażą uczniom wiedzę i pomogą ukształtować ich ducha. Dlatego nie zamykamy się w sztywnym gorsecie przywiązania do jednej płci. Wiemy natomiast, że dziewczynki lepiej czują się w gronie kobiet, a najlepszym wzorem dla młodego chłopaka jest mądry wychowawca. Dlatego w przeważającej części w naszych szkołach stosujemy kryterium płci, o ile jest to możliwe.

Nie, nasza szkoła jest inicjatywą rodziców, którzy chcą wychować swoje dzieci na mądrych i odpowiedzialnych ludzi. Opieramy się o katolicki system wartości, a w naszej codziennej pracy sięgamy do źródeł antropologii chrześcijańskiej. Opiekę duchową nad naszym placówkami sprawują przedstawiciele prałatury Opus Dei w Polsce.

Każde dziecko jest inne i wymaga indywidualnego podejścia. Wśród naszych uczniów są prymusi, solidni czwórkowicze i dzieci, które mają kłopoty w nauce. System edukacyjny, który wdrożyliśmy w szkole, pomaga rozwijać zdolności i jednocześnie wspiera uczniów, którzy muszą pracować więcej.  Ten system sprawdza się, bo nasi uczniowie zajmują wysokie miejsca w olimpiadach przedmiotowych, a egzamin ósmoklasisty nie sprawia im problemów – także uczniom, którzy na początku edukacji mieli problemy z czytaniem czy liczeniem. Nie ma więc mowy o selekcji dzieci na starcie. Różnice z początku edukacji powinny zacierać się w kolejnych latach nauki, a mocniejsi uczniowie nadawać pozytywny rytm edukacji swoim klasom.

Takie twierdzenie jest fałszywe. W naszej szkole zdecydowana większość dzieci to pociechy osób, które są takie jak my – pracują, spłacają kredyty na mieszkanie, oszczędzają na wakacje. Wysokość czesnego jest na racjonalnym poziomie innych prywatnych szkół. Dzięki tej opłacie proponujemy większą dawkę zajęć dla dzieci, dodatkowe godziny nauki języków obcych, zajęcia rozwijające ducha i ciało oraz system tutoringu (tutor to opiekun dziecka, który czuwa nad jego prawidłowym rozwojem duchowym i społecznym). Środki od rodziców pozwalają nam także wyposażyć naszą placówkę w sprzęt dydaktyczny i sportowy. Dodatkowo finansujemy z niej wyżywienie dzieci. Pamiętaj także, że dzieci zaczynają i kończą zajęcia o stałych porach i przebywają w szkole dłużej, niż w publicznych placówkach. Ten czas wypełniony jest nauką i zabawą, które pomagają rozwijać dzieci.

To proste: aby mały Jaś nie czuł się gorszy od małego Stasia, którego rodziców stać na droższe markowe ubranie, a mała Kasia nie zajmowała się sukienką małej Zosi, tylko bawiła się z nią i wspólnie się uczyły. Jednym zdaniem mundurki są po to, aby dzieci czuły się równe i nie traciły czasu na sprawy błahe.

Przedszkolaki i uczniowie klas 1-3 zaczynają lekcje od krótkiej, kilkuminutowej modlitwy. Uczniowie klas starszych mogą w ciągu dnia przyjść do szkolnej kaplicy, ale czy skorzystają z takiej możliwości zależy od nich samych. Dzieci modlą się także przed posiłkami i w ten sposób dziękuję Panu Bogu za jego dary.

Odpowiedź jest tylko jedna: tak, i to dość mocno. Rodzic jest pierwszym przewodnikiem dziecka przez życie. Powinien pozostać autorytetem dla pociechy na lata. Dlatego staramy się, aby przynajmniej dwa razy w roku ojcowie pojechali na wycieczki z synami oraz córkami (osobno). Rodzice mają indywidualne spotkania z tutorami, czyli nauczycielami, którzy obserwują i wspierają rozwój dziecka wyznaczając cele rozwijające ich talenty oraz zadania, które pomagają zmagać się z trudnościami. W szkole działają także ROKowie, czyli rodzice, których zadaniem jest integracja społeczności klasy. Ponadto poza szkołą rodzice organizują szereg wydarzeń, w których uczestniczą z dziećmi – czasem to rodzinny wyścig rowerowy, a niekiedy spływ kajakowy lub wspólne wyjście na podchody do lasu.